Nieuwe cijfers dringende medische hulp illegalen

Personen die illegaal in België verblijven én niet over voldoende financiële middelen beschikken om hun gezondheidszorg te betalen, hebben recht op de dringende medische hulpverlening, tenzij zij aanspraak kunnen maken op de medische hulp en zorgen die verleend worden aan de begunstigden van een opvang in een opvangstructuur van Fedasil (Federaal agentschap voor de opvang van asielzoekers).

Voor vreemdelingen die illegaal in ons land verblijven en niet in een federaal centrum verblijven, bepaalt de OCMW-wet dat het OCMW bevoegd is voor het verstrekken van dringende medische hulpverlening aan deze mensen indien zij behoeftig zijn. Enkel medische prestaties, medicijnen en behandelingen die zijn opgenomen in de nomenclatuur van het RIZIV komen in aanmerking voor terugbetaling.

Het koninklijk besluit van 12 december 1996 geeft een zeer rudimentaire invulling van het begrip 'dringende medische hulp', die zowel ambulant als in een verplegingsinstelling kan worden verstrekt, en ze kan van preventieve en curatieve aard zijn.

Het dringend medisch karakter moet met een medisch getuigschrift worden aangetoond en de behoeftigheid van de aanvrager moet worden onderzocht. Wat onder dringende medische zorgverlening moet worden verstaan wordt door elke arts afzonderlijk geïnterpreteerd.

Om de stijgende kosten onder controle te houden en om de onduidelijkheid over de interpretatie van het begrip weg te werken (een duidelijke regeling is in het belang van alle partijen: de illegale vreemdelingen die in ons land verblijven, de artsen en verzorgingsinstellingen die de zorgen verstrekken en van het OCMW terugbetaald moeten krijgen en de OCMW's die de tussenkomsten doorgeven aan de Staat met het oog op terugbetaling) vroeg Sabien eerder dit jaar in een resolutie aan de regering een aantal maatregelen te nemen (zie nieuwsbericht van 25 mei 2009).