Kamer keurt nieuwe naamwetgeving goed


Wat verandert er precies? Wat als ik niets doe, welke naam krijgen mijn kinderen?

 

Het systeem waardoor een kind automatisch de naam van de vader krijgt, wordt vervangen door een systeem van vrije keuze. Daardoor kunnen ouders kiezen welke achternaam hun kind krijgt: de naam van de vader, de naam van de moeder of de dubbele naam, en in de volgorde die zij kiezen.

 

Ouders krijgen dus de keuze. Niemand wordt tot iets verplicht. Het is dus niet zo dat alle kinderen in België voortaan verplicht een dubbele naam zullen worden toegekend. In Frankrijk bestaat exact hetzelfde systeem, en zien we dat de overgrote meerderheid (82%) traditiegetrouw kiest voor enkel de naam van de vader.

 

Bij ouders die niet tot een overeenkomst komen over de achternaam van hun kind, zal de naam van de vader worden toegekend.

 

Overgangsbepaling: de ouders kunnen ten gunste van hun gemeenschappelijke minderjarige kinderen (en onder voorbehoud dat zij geen gemeenschappelijke meerderjarige kinderen hebben) op het tijdstip van de inwerkingtreding van deze wet, vragen om hun een andere naam toe te kennen die gekozen is in overeenstemming met de bepalingen van deze wet; de gekozen naam wordt toegekend aan alle gemeenschappelijke minderjarige kinderen

 

Hoeveel keuzemogelijkheden heb ik? Kan dit geen ruzies veroorzaken?

 

Ouders krijgen de keuze uit vier mogelijkheden: naam van de vader, naam van de moeder, dubbele naam met naam van de vader voorop, dubbele naam met naam van de moeder voorop.

 

Ouders kiezen volledig vrij wat ze doen, en worden dus helemaal niet verplicht tot het geven van een dubbele naam.

 

Wat met de kinderen van mijn kinderen?

 

Kris Peeters – Janssens en An Moons – Geerts krijgen samen baby Rik.

 

Wanneer twee ouders, elk met een dubbele achternaam, samen een kindje krijgen, kan dit kindje maximum 2 namen hebben. Dit betekent dat Kris en An de keuze hebben hoe ze hun achternamen combineren, maar dat ze elk minstens een deel moeten laten vallen. Naast de voornaam, kunnen de ouders nu dus ook vrij kiezen welke achternaam ze hun kindje geven.

 

Wordt dit administratief niet ingewikkeld? Zijn hier kosten aan verbonden?

 

Administratief verandert dit niks. Door de federale overheid worden geen extra kosten opgelegd. Het inschrijven van een kind kan in de meeste gemeenten gratis.

 

Waarom is Open Vld absolute voorstander en wat denken de andere partijen?

 

Keuzevrijheid is van cruciaal belang. Voor onze partij is het belangrijk dat ouders kunnen kiezen waar ze zich het beste bij voelen. Een fundamentele discriminatie tussen man en vrouw wordt weggewerkt en ouders zullen net als in Frankrijk vrij kunnen kiezen welke naam ze hun kind geven.

 

In Frankrijk bestaat de keuzemogelijkheid nu enkele tientallen jaren, en stellen we vast dat 82% nog steeds voor de naam van de vader kiest. Dit is ook perfect mogelijk in België. Ouders kunnen kiezen, maar zijn tot niks verplicht. Wie graag vasthoudt aan de traditie om de naam van de vader te geven, kan dit dan ook zonder problemen doen

 

Zijn de discriminaties nu volledig weg?

 

De discriminatie tussen man en vrouw is nu opgeheven, omdat vrouwen die dat willen voortaan hun naam kunnen doorgeven. Niemand is echter tot iets verplicht. Een vrouw die liever de naam van haar man doorgeeft aan haar kinderen, kan dat ook in de toekomst zonder problemen doen.

 

Waarom iets veranderen?

 

In Duitsland, Nederland, Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk en Luxemburg kunnen man en vrouw samen beslissen welke van hun beide namen zij doorgeven aan al hun gezamenlijke kinderen. Ook elders, in de Scandinavische landen, in Oostenrijk en Zwitserland of op het Iberisch schiereiland bestaan mogelijkheden om de naam van de moeder door te geven.

 

[In al die landen bestaan uiteenlopende procedures voor conflictsituaties, meestal vrij eenvoudig. In Nederland valt men bij gebrek aan schriftelijke overeenkomst tussen man en vrouw terug op de naam van de vader, tenminste bij gehuwde koppels. Bij niet-gehuwde partnerschappen valt men de facto terug op de naam van de moeder. Ook in Frankrijk, Griekenland en Zwitserland blijft de default-regeling ten voordele van de vader. In Duitsland en Engeland trancheert de familierechtbank bij conflicten. In Noorwegen, Zweden en Denemarken krijgt het kind de naam van de moeder als er geen overeenstemming wordt bereikt.]

 

Onze buren hebben dat gedaan onder impuls van het internationaal recht. Sinds 1979 bestaat een VN-verdrag inzake de uitbanning van alle vormen van discriminatie van vrouwen, dat in artikel 16 aan echtgenotes  ‘het recht een achternaam te kiezen’ verzekert, op gelijke voet met de echtgenoot. Op basis van een aantal uitspraken van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens, heeft ook de Raad van Europa al verscheidene malen (het laatst in 2007) resoluties aangenomen opdat aan de discriminatie inzake naamkeuze een eind zou worden gemaakt.

 

België is dus samen met Italië het laatste land in West-Europa om geen gehoor te geven aan de evolutie in het recht naar een minder discriminerende regeling. Er is dus alle redenen om dit vandaag wel te doen.

 

 

Samenvattend: we behouden het huidige, we voegen er iets nieuws aan toe. We verhogen dus enkel de keuzemogelijkheid.


  • de ouders kiezen zoals vandaag al de naam van het kind op het ogenblik van de aangifte van de geboorte

  • het kind draagt de naam van de vader of de moeder, of één van hun namen in de volgorde door hen bepaald

  • In geval van onenigheid of bij afwezigheid van keuze draagt het kind de naam van de vader

  • die bepaalde naam geldt ook voor de andere kinderen waarvan de afstamming later ten aanzien van dezelfde vader en moeder komt vast te staan

De overgangsbepaling: de ouders kunnen ten gunste van hun gemeenschappelijke minderjarige kinderen en onder voorbehoud dat zij geen gemeenschappelijke meerderjarige kinderen hebben op het tijdstip van de inwerkingtreding van deze wet, vragen om hun een andere naam toe te kennen die gekozen is in overeenstemming met de bepalingen van deze wet; de gekozen naam wordt toegekend aan alle gemeenschappelijke minderjarige kinderen