Voor de wet bestaan er geen plusouders

"Volgende week vertrekken Jules,zijn mama en ik op vakantie. Hij heeft een identiteitskaart nodig, maar ik magdie niet afhalen. Dat mogen enkel zijn ouders. En om hem van school te mogenafhalen, moet ik eerst door zijn beide ouders op een officiële afhaallijstworden gezet."

Jules is zesenhalf. Hij was tweeënhalftoen Peter Mulders (37) in zijn leven kwam. Al een goede twee jaar beschouwtPeter zich vol als pluspapa, zeker sinds hij een jaar geleden ging samenwonenmet Jules en zijn mama en de drie een echt gezin vormen. Maar dat Peter daaromnog niet dezelfde rechten heeft als de papa van Jules, was in het begin wennen.

Soms gaat het over banale vragen,zoals: mag hij als pluspapa Jules' haar laten knippen? Maar er zijn ook veelfundamentelere struikelblokken. Waar gaat Jules naar school? Waar kan hij opvakantie? Gaat hij naar de Chiro of de scouts? "Het is een zoektocht geweestnaar wat mijn rol in zulke beslissingen precies was, zowel voor mij als voormijn vriendin. Uiteindelijk zijn zij en haar ex-partner degenen die bepalen inhoeverre ze jou je rol als pluspapa laten spelen", weet Peter.

"Intussen loopt dat prima. Goedoverleg en goede afspraken zijn de sleutel. Onlangs zaten we met drie samen aantafel omdat Jules voor het eerst op scoutskamp kon gaan. Zijn papa en ik vondendat dat best kon, maar zijn mama vond hem nog te klein om vier dagen alleen wegte gaan. Zij heeft het gehaald. (lacht)"

Medebeslissingsrecht

De situatie van Peter isallesbehalve uniek. Ongeveer een kwart van alle Vlaamse gezinnen is een nieuwsamengesteld gezin. Op basis van gegevens van de studiedienst van de Vlaamseregering blijkt dat zowat zeven op de tien kinderen van gescheiden oudersminstens deeltijds samenwonen met een stiefouder.

Die stiefouders, of plusouders,zorgen vaak intensief mee voor de kroost van hun partner. Maar een rapportafhalen op school, de dokter de toestemming geven voor een dringende ingreep ofhet kind inschrijven bij de sportclub: het zijn dingen die ze vandaag nietmogen doen. Enkel de juridische ouders hebben een wettelijk gezagsrecht, voorde wet bestaat de plusouder niet eens.

Dat is niet meer van deze tijd,vindt Open Vld-Kamerlid Sabien Lahaye-Battheu. Vorig jaar werd een wettelijkstatuut voor pleegouders goedgekeurd. Zij wil dat nu ook voor plusouders, endiende er een wetsvoorstel voor in.

Haar idee is dat plusouders, naarhet voorbeeld van het Duitse ‘kleines Sorgerecht', een beperktmedebeslissingsrecht moeten krijgen voor de opvoeding, de zorg, de beschermingen de opleiding van het kind. Die toekenning kan gebeuren door in onderlingoverleg met de ex-partners een contract te sluiten bij de notaris of devrederechter. Raken ze er onderling niet uit, dan kan de familierechtbanktussenbeide komen.

Lahaye-Battheu voorziet wel inenkele voorwaarden: zo moet de plusouder al minstens twee jaar samenwonen metde juridische ouder, moet die al minstens een jaar mee instaan voor deopvoeding van het kind, en vervallen de rechten van de plusouder zodra derelatie met de juridische ouder eindigt of als die laatste overlijdt.

Steve Brouwers (42), al acht jaarbehalve vader van twee tieners ook pluspapa van de twee pubers van zijnvriendin, zit niet op de wet te wachten. "Ik vind dat je als plusvader nooit deambitie moet hebben de vaderrol over te nemen. Naar de kinderen toe proberen weook duidelijk te maken dat ik een ‘plus'-ouder ben, dat ik probeer iets extra'ste zijn."

Een rapport ondertekenen of naarhet oudercontact van de kinderen van zijn vriendin gaan, daar heeft hij geenbehoefte aan. "Dat vind ik de rol van de biologische ouders. Ik heb niet dedrang om mij daar te manifesteren."

Erkenning

En toch kan zo'n wettelijk kadernuttig zijn, denkt Peter Mulders. "Bij ons verloopt alles heel goed, en ik hebnog nooit gedacht dat zo'n wet ons zou helpen. Maar stel dat ik straks graagzou meegaan naar het oudercontact van Jules en zijn papa doet moeilijk? Als erconflicten zijn, is het misschien wél handig dat er voor een plusouder eenwettelijk kader is om op terug te vallen."

Nicole Allaert (51) twijfelt. Zijis niet alleen een gewezen plusmama, als psychotherapeute begeleidt ze ookdagelijks nieuw samengestelde gezinnen. Ze weet als geen ander: erkenning vande plusouder is bijzonder belangrijk.

"De crux is dat je partner jebevestigt in je rol als plusouder. Ik heb het zelf meegemaakt: in een eersterelatie als plusmama verliep dat moeizaam omdat de relatie met de exproblematisch was. Maar in een tweede relatie ging dat goed. We hebben zelfsmet de twee gezinnen samen overlegd over de studiekeuze van de dochter.Uiteindelijk is dat ook logisch: als plusouder draag je doorgaans zowelpraktisch als financieel bij tot de opvoeding van een kind. Als ik haar naarhaar kot moet voeren en mee voor haar studies betaal, is het niet gek dat ikbetrokken word bij de discussie over waar ze op kot zou gaan."

En toch, over die wet heeft ze haarbedenkingen. "Ik heb nog nooit iemand weten klagen dat er wettelijk eenprobleem was. Mijn ervaring is dat alles staat of valt met communicatie. Devraag is ook maar of een tussenkomst van een familierechtbank een oplossing isals je al in een moeilijke relatie zit. Ik denk eerlijk gezegd van niet."

Bron: De Morgen, 7 april 2018